εξαγωνιαίος

-α, -ο (Α ἑξαγωνιαῑος, -ον)

εξάγωνος

αρχ.

το ουδ. ως ουσ. το ἑξαγωνιαῑον

εξάγωνο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εξα- < ἕξ (πρβλ. εξάγραμμα) + γωνιαίος < γωνία].